Van strikjes en klikjes. René Daniëls (2)

Het thema strikjes van René Daniëls vind ik prachtig en heb in het vorige artikel wat van die schilderijen laten zien. (De klikjes kan je helemaal onder dit artikel aanklikken).

Strikjes doen mij denken aan vlinders, die ik weer heel leuk vind om geabstraheerd geschilderd uit te beelden.

Een vlinder is vrolijk, vliegt en danst in het rond. Zij verzadigt zich met honing en onvermoeidbaar vouwt zij haar vleugels uit. Dit doet mij aan een soort ontplooiing denken.

Het steeds maar weer vrijer worden in deze wereld van strakke regels en voorschriften.

Vrij om je gaven en talenten te kunnen ontwikkelen.

Ik permitteer mij om allereerst een schilderij te plaatsen dat ik geschilderd heb en wat ik ‘ontplooiing’ heb genoemd.

Vervolgens nog vier keer een foto van strikjes van René Daniëls. Kijk eens naar de eerste foto.  Let eens op de prachtige kleuren en kleurovergangen.

In bovenstaand schilderij vond ik de strikjes zo mooi geschilderd, dat ik daar onderstaande detailfoto van gemaakt heb.

Bij de ‘Concertzaal’, een groot tweeluik, waarnaar je blijft kijken. kan je je voorstellen dat je zo in dit schilderij kan stappen en heerlijk kan ronddwalen tussen de piano’s waarbij de prachtigste muziek wordt gespeeld.

Wat een kleur in dit schilderij.

Het schilderij: ‘Zig-zag’ vind ik grappig en ontroerend tegelijk. Ik verzin er een aftelrijmpje mee, maar besef ook de twijfel die René tijdens het schilderen van dit werk gehad moet hebben.

Wij lopen met de gids er langs.  ”Ja”, vertelt zij ons, “dit werk is waarschijnlijk door René gemaakt, toen hij in Brooklyn woonde en hevig twijfelde of hij daar zou blijven of dat hij naar zijn geliefde Eindhoven terug zou gaan.”

Ik kan mij daar wel wat bij voorstellen, fantaseer daarbij dat hij die strikjes heeft geschilderd en per strikje begon af te tellen: ‘Eindhoven ja’, ‘Eindhoven nee’.

Toevallig eindig ik bij ‘Eindhoven ja’ en inderdaad is René in die periode weer teruggegaan naar de stad van zijn jeugd. Toch zal hij bij het aftellen ook getwijfeld moeten hebben… waar begin ik mee, met ‘Eindhoven ja’ of ‘Eindhoven nee’..

en wat doe ik bij het dubbel geschilderde strikje.. twee keer benoemen, of snel doorgaan naar het volgende strikje? De gids vertelt dan ook dat het voor René een zeer, zeer moeilijke keuze was.

DEZE HOUD IK ER IN: 

Maar hoe iedereen het ook wendt of keert, en welke betekenis je ook aan zijn werk zou willen geven… ik wil eindigen met een citaat van René zelf dat in het boekje ‘Spreeksel’ staat:
“Wat mensen in mijn werk zien, is vaak hun eigen frustratie en daar zullen ze het mee moeten doen.  Ik hoef toch niet van a tot z alles uit te leggen?”

Ha. ha… scheelt mij in dit artikel heel veel schrijfwerk en ook in het volgende, want geldt dit niet voor alle werken die geschilderd zijn? Ik ben het helemaal met hem eens! WEL VRAAG IK ER AF OF ER OOK MENSEN ZIJN DIE IN BEPAALDE WERKEN VAN SCHILDERS HUN EIGEN GELUK KUNNEN ZIEN… ik verdenk mijzelf hier wel eens van..

.of dat dan goed is, is ook de vraag.. WAT VIND JIJ? SCHRIJF JE ANTWOORD IS BIJ DE REACTIE.

DE KLIKJES

Door hieronder op de klikjes te klikken, kan je nog enkele artikelen over Daniël lezen, inclusief enige foto’s bekijken van zijn schilderijen.

klikje 1: Jacquline Schaalje over René Daniëls

klikje 2: leuke uitleg over ‘zig-zag’ voor jeugdigen

klikje 3: sterk stukje uit de ‘Volkskrant’

klikje 4: charismatisch ja, maar virtuoos? iets negatiever over René, hoort er ook bij:

klikje 5: de mooiste strikken,  met inspiratie voor René mocht hij die sowieso nog nodig hebben, want volgens mij barst hij nog steeds van de inspiratie en ideeën.

Ik hoop dat ooit nog eens ergens op de wereld een expositie met alleen nieuw werk van René Daniëls  zal plaatsvinden.

Ik hoop dat ik dan tijd en geld zal hebben om daar naar toe te gaan en je hierover te kunnen berichten.

Misschien laat hij nog nieuwe werken zien, associatie’s op de vlinderstrikken. Misschien werken met veel vlinders, fantasievlinders in alle soorten en maten.