DAGJE AMERSFOORT
Ik had nooit gedacht dat als ik met de trein, afgelopen woensdag, in Amersfoort zou aankomen, het zou plenzen van de regen, gen. Echter, ik had toen ook geen flauw idee dat ik vandaag de mooiste schilderijen zou zien.
Plan A ging niet door: eerst een paar uur in het museum Flehite rond te struinen en dan nog op de koffie bij mijn moeder te gaan.
Nu ging ik regelrecht naar haar voor die hete drank.
FLEHITE museum
Om 15.30 uur ’s middags is het dan droog geworden en ben ik vanaf het huis van mijn moeder lopend naar Flehite gegaan. Heerlijk dat ik een museumkaart, (zie hier) heb, zodat een uur lang daar rondlopen niet zonde van het geld is.
Ik ben nog nooit in het Flehite geweest. Grappig dat je een poortje doorgaat en dan over een soort ophaalbrug over het water bij de ingang komt.
Een uur lang heb ik langs de mooie, verstilde schilderijen gedwaald, schilder: Tobeen, die geleefd heeft omstreeks de eerste wereldoorlog.
Tekst over Tobeen vind je hier.
Hieronder volgen enkele foto’s van schilderijen in het Flehitemuseum.
De grootte van een uitgeprint iPad schilderij van David Hockney en de grootte van een uitgeprinte foto van een schilderij van Tobeen verschillen niet veel van elkaar.
Lekker in de zon de was doen. Wat missen wij veel met onze wasmachines.
Hier zie je goed de penseelstreek: kleine vlekjes, bijna puntjes.
Heerlijk om in Baskenland te wonen.
O.K. hier nog een man in het spel. Heerlijk vissend, terwijl de vrouwen de was doen. Of zou dit De Rustdag zijn in Baskenland?
Sereen en met liefde gemaakt.
O.K. nog twee:
Dit is de voorstudie op papier. Hieronder het eindresultaat.
g
Tobeen (Bordeaux, 20 juli 1880 – Saint-Valery-sur-Somme, 14 maart 1938) is het pseudoniem van de kunstschilder Félix Elie Bonnet.
Tobeen verbleef altijd veel in het westelijk deel van de Pyreneeën, Baskenland. Vanaf 1910 werkte hij in Parijs, waar hij contact onderhield met kunstenaars uit de groep van Pablo Picasso en George Braque en met de groep van de broers Duchamp (Gaston, Raymond en Marcel) inPuteaux. Maar Tobeen was geen stadsmens. Hij hield van het vrije leven, de zee, de bossen en ging na 1920 in Saint-Valery-sur-Somme wonen. Tobeens schilderijen, tekeningen en houtgravures laten de sporen van zijn Parijse periode zien en zijn passie voor de poëzie in het menselijk bestaan.
Doordat de kunsthandels “Huinck en Scherjon” en daarna G.J. Nieuwenhuizen Segaar veel werken van Tobeen verkochten in Nederland, is een deel van zijn werk Nederlands eigendom. (Wikepedia).
Ik kan jullie echt aanbevelen nog naar het museum toe te gaan.
Redt je het niet meer, geniet dan van deze foto’s.
Mocht je je op deze blog willen abonneren: het kost niks!
Rita Koolstra 
Als ik een schilderij van Hopper bekijkt, slaat mijn fantasie op hol. Dan bedenk ik er een heel verhaal bij. Van elk schilderij zou je een boek kunnen schrijven.
Ha Janny, ik zie ook veel overeenkomsten hoor, Hopper brengt ook een heel rustige, serene sfeer, daar houd ik ook van. Ik vind het leuk dat je op Hopper ‘valt’, goede keus! Groetjes.
Vandaar een beetje, Rita. In eerste instantie, als je langer kijkt zie je veel verschil. Ik ben gek op Hopper, misschien komt het daar wel door 🙂
Ha Janny, goed gezien…mij ook wel…hoewel toch weer anders.groet Rita
Ja, vind ik ook! heerlijk zo in je eentje wat mijmeren, genieten….Groetjes van Rita.
Ja, heel interessant, de moeite waard om binnen te lopen.
Lijkt me inderdaad een leuke tentoonstelling. Groet, Kris.
prachtige schilderijen, hier houd ik wel van. Vooral de “vissende man” het straalt ook zoveel eenvoud en rust uit.
Wat mooi!
De zwemster deed me (een beetje) aan Edward Hopper denken.