see here my paintings
HET BELOOFDE VERVOLG VAN DE FLORIADE
Ja, ja… daar komen we dan aan bij de Floriade. Het is op zich vanuit Tegelen een kippeneindje.
Door een behoorlijk omwegje naar de parkeerplaatsen en vandaar uit met een shuttle bus naar de kassa, lijkt het allemaal toch weer verder dan we in het begin gedacht hadden.
Nog even en de massa bloemen zullen voor onze eigen opdoemen, wat een prachtige foto’s zal ik van de bloemenzee kunnen maken.
Helaas zijn er drie teleurstellinkjes op deze dag te verwerken (ach, konden we toch ook weer om lachen):
1. De zeeën bloemen bleken geen zeeën, nee, ook geen meren, maar meer plasjes te zijn, maar dan best wel met leuke bloemen. (veel daarvan staan ook bij ons in de tuin en zie je aan de kant van de weg, maar dan gratis 🙂 )
2. Gelukkig heb ik nog een paar foto’s kunnen maken, maar opeens, al na het eerste half uur: oeps, de batterij van mijn foto-toestel was echt hartstikke op.
3. Zie onderste regels van dit blogje 🙂
Maar het meest volmaakte weer dat er in Nederland kan bestaan maakt alle teleurstellingen goed en zelfs de derde teleurstelling met terugwerkende kracht
Het weer is zo mooi, heerlijk zonnig, warm met een lekker briesje….
Met onze vriend flaneren we langs de paviljoens en bezoeken zo tig landen, dus naar het buitenland op vakantie hoeft ook al niet meer. (Of is de bedoeling van de paviljoens juist, dat we op vakantie gaan in hun land?)
Je even lekker kind voelen en met je blote voeten over een pad met verschillende stenen springen… door waterdruppels heen, heerlijk.
Langs de waterpartijen lopen, en op terrasjes lekkere drankjes drinken…. en… zweven in de kabelbaan….
wat wil je nog meer?
Misschien nog wat kunst? Naast de prachtige kunstbeelden uit aarde en gietijzeren vormen van Sjer Jacobs, kom je ook zomaar onderweg leuke kunst tegen.

Als we uiteindelijk om 20.00 uur naar huis gaan zijn we moe maar voldaan en zien ons over een half uurtje al thuis zitten met een glas witte wijn op het terras thuis in Tegelen.
teleurstelling 3: … na het ritje met de shuttle bus, echter, … aangekomen op het parkeer terrein, hebben we na een half uur gezien dat hier onze auto niet meer staat. Gestolen? Vervelend slot van een heel mooie dag?
Gelukkig… uiteindelijk horen we dat aan de overkant van de weg, verscholen achter bosjes, nog een parkeerterrein ligt.. en… ja… gelukkig: daar staat onze auto heel braaf in de late zonneschijn trouw op ons te wachten.
Eind goed, al goed en we verheugen ons reeds op weer een dag Floriade, maar dan samen met familie. Dan zullen we zeker de verschillende onderdelen zien waar we nu nog niet aan toegekomen waren.
Leuk dat je in 2012 abonnee van dit blog bent geworden…ik wens je in 2013 ook veel leesplezier.
Rita wat heb je dat allemaal leuk geschreven, had er plezier in om het te lezen.