KINDEREN ZIJN GEK OP GEHEIMSCHRIFT
Weet je nog dat je als kind het het einde vond om iets in geheimschrift te schrijven? Dat smokkelde je dan aan je vriendje of vriendinnetje. Alleen jullie tweeën konden het dan lezen.
Letters geschreven met citroensap die zichtbaar werden als je het briefje boven een kaarsje hield.
Tja, en waarom vindt iemand zoiets leuk?
Het smeedt samen, het verbindt en het geeft een gevoel van samen iets delen. Alleen degene die het geheim kon ontsluieren, kon het lezen.
GEHEIMSCHRIFT VOOR VOLWASSENEN?
Volwassenen hebben geen geheimschrift meer nodig. Ze kunnen elkaar spreken wanneer ze willen. Per telefoon, e-mail of mobieltje.
MINNAARS, MINNARESSEN EN HET ICHTHUSSYMBOOL
In de tijden van Napoleon ging het er wel anders toe. Toen werden er heel wat geheime boodschappen doorgegeven, heel wat symbolen verzonnen om je minnaar of je politieke bondgenoot iets duidelijk te kunnen maken.
Heel vroeger werden zelfs slaven op hun schedel getatoeëerd met geheimschrift. De haren groeiden weer en de slaaf werd naar de ontvanger gestuurd. De haren hoefden er alleen maar af geschoren te worden om het geheimschrift zichtbaar te maken.
Bibliofilos heeft zelfs een blog geschreven over een kostelijk boek: ‘dagboek van een levensgenieter’, 350 jaar geleden geschreven in GEHEIMSCHRIFT. Het heeft een dominee drie jaar gekost om het te ontcijferen. Na het ontcijferen vond hij opeens het briefje waarop de sleutel tot ontcijfering van het geheimschrift op stond.
En is er in de eerste eeuw ook door christenen niet een soort geheimschrift gebruikt, liever gezegd: een geheim symbool om zich aan elkaar herkenbaar te maken?
Het is 2009 en we zitten nog in de lagere klassen van de Kunstacademie.
Ik kom een keer met een leuk werk de klas binnen. De medestudenten vinden het leuk gedaan: mooie kleuren, leuke structuur en mooie letters.. Het is een beetje geheimschrift, er staan tekens op, maar niemand kan het lezen.
BEHANGPAPIER
Onze docent legt uit: ‘nee, nooit tekst in een schilderij, het mag echt niet!’ Het is toch geen behangpapier?”
“Nee, natuurlijk niet, we willen Kunst maken!” en vanaf toen luisteren we netjes naar de docent. Niemand durft meer een letter op een doek te zetten.
Maar de tijden gaan voorbij, je ziet intussen genoeg schilderijen in beroemde musea met tekst of letters erop. Je ziet ook dat het ene veel sterker is dan het andere. Het ene behangpapier, het andere kunst.
René Daniëls kon er ook wat van: teksten op zijn schilderijen en dit was zeker niet als decoratie bedoeld. Dit was afgelopen zomer duidelijk in het Van Abbemuseüm in Eindhoven te zien. 
Bij mij kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Kladden op dingen, tafels en behang heb ik namelijk altijd al gedaan, dus waarom zou ik dat niet op mijn eigen schilderij doen? Ik heb de stoute schoenen aangetrokken door levensgrote letters op een schilderij van mij te zetten: ‘Hello Hebrew Words’
Zelf vind ik het een sterk schilderij, de docent gelukkig ook. Blijkbaar heb ik in die jaren op de academie beter geleerd wat behangpapier is en wat een goed werk is.
OUDSTE HEBREEUWSE TEKST
Het werk: “hello Hebrew Words” is een collage met: ja.. geheimschrift. En al ken je Hebreeuws, dit zal niet gemakkelijk zijn om te ontcijferen.
De letters die je in het midden ziet, zijn namelijk zo verschrikkelijk oud. Het is de oudste gevonden tekst uit de bijbel in het Hebreeuws.
Ben je nieuwsgierig wat er op de tekst staat? Mail mij of vraag het hieronder, dan krijg je antwoord van mij.
Mail naar ritamaria@live.nl voor het antwoord op de vraag wat de tekst van de collage is.
JE KAN OOK HIERONDER OP DE FOLLOW-KNOP DRUKKEN.. dan krijg je volgende week zondag het antwoord in het nieuwe artikel.
Rita Koolstra 